خروج پرهزینه آمریکا – اخبار ما

با خارج شدن غیرمسئولانه نیروهای آمریكا از افغانستان ، ایالات متحده همچنین توازن موجود را بر هم زده ، درگیری ، بی ثباتی و ناآرامی را تشدید كرده است ، در هر صورت ، دیر یا زود مجبور است نیروهای خود را از افغانستان بیرون بكشد. اما رویكرد تخریب كننده این كشور باید در جریان مذاكرات بین افغانی دوحه مورد توجه قرار گیرد. در طی توافق نامه امضا شده در سال 2019 ، تمرکز اصلی بر خروج ایمن نیروهای آمریکایی از منطقه بود ، به جای برقراری صلح و ثبات در افغانستان. عملکرد آمریکایی ها در این توافق طالبان را از نظر نظامی ، اجتماعی و بین المللی تقویت کرد. این امر باعث تضعیف دولت مرکزی افغانستان نیز شده است. از آنجا که دولت مرکزی در مذاکرات حضور نداشت و طالبان قول آتش بس به دولت مرکزی را نداده بودند ، پس از آن تعداد زیادی از زندانیان طالبان آزاد شدند که از نظر روانی دولت نظامی و مرکزی آنها را تقویت کرد. در ادامه این روند ، شاهد تضعیف روحیه نیروهای دولتی و تقویت نیروهای مخالف هستیم و می توان وضعیت فعلی را نتیجه این پیشرفت دانست.

وضعیتی که در صورت ادامه می تواند عواقب و هزینه های مختلفی برای کشورهای منطقه داشته باشد و شاید شکل گیری چنین وضعیتی یکی از اهداف ایالات متحده در دستیابی به این خروج باشد. با این تصویر ، ما نمی توانیم چشم انداز روشنی از آینده افغانستان تصور کنیم زیرا هیچ یک از نیروهای درگیر در افغانستان نمی توانند بر یکدیگر غلبه کنند. نه دولت افغانستان قدرت کافی برای شکست دائمی طالبان را دارد و نه طالبان که به دلیل پیشرفت های اخیر موفق به اشغال قلمرو شده اند. زیرا ظرفیت لازم برای تسلط بر سرزمین های اشغالی را در طولانی مدت ندارد و نمی تواند آن را ساماندهی کند. در ابتدا ، طالبان ساختاری داشت که در آن یک رهبر وجود داشت و نماینده ای برای مناطق مختلف اشغالی منصوب می کرد ، اما هیچ اشاره ای به قانون اساسی ، جامعه مدنی ، حضور مردم و انتخابات نشد. در حالی که برخی از افراد در روستاهای دورافتاده ممکن است چنین انتظاری از دولت نداشته باشند ، افرادی که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند در برابر طالبان مقاومت می کنند و جنگ در حال افزایش است.

تردیدی نیست که تعیین آینده افغانستان با وجود سالها رنج و بی ثباتی بر عهده مردم افغانستان است. ایران همچنین امنیت و ثبات را برای کابل به دلیل همجواری با افغانستان و مرزهای مشترک بسیار مهم می داند. اگر دولت مرکزی در کابل مستقر نباشد ، هیچ پاسخگویی وجود نخواهد داشت و این می تواند مشکلات امنیتی زیادی ایجاد کند. علاوه بر این ، هجوم مهاجران از افغانستان و فشار بیکاری به دلیل وضعیت ایران ، مشکلات بهداشتی ، هزینه های تحمیل شده از طریق یارانه به دولت و غیره. این مشکلات زیادی برای ایران ایجاد خواهد کرد.

روشن است که درگیری و ادامه جنگ نمی تواند مشکل دو طرف را حل کند و آینده سیاسی روشنی را برای افغانستان فراهم کند. طالبان یک جنبش روستایی و با قومیت است که می تواند در دولت مرکزی نقش داشته باشد. اما مطمئناً همه افغانها به طالبان تعلق ندارند و این گروه فقط می توانند بخشی از جامعه افغانستان را نمایندگی کنند. اگر طالبان می خواهند به این هدف برسند ، باید این کار را از طریق آشتی و گفتگو بین افغان ها ادامه دهند ، زیرا تجربه نشان داده است که جنگ نمی تواند راه حل مشکل سیاسی افغانستان باشد و تنها راه پیشبرد دستیابی به اهداف مطلوب آشتی است. . طرفین

310311