دست شوروی در ایران – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، این روزنامه اعتماد کردن وی نوشت: “اگر متفقین از طریق كشور ما به كمك نمی آمدند ، استالین و ارتشی كه وی هدایت می كرد در جنگ جهانی دوم شکست خورده بودند.” اما پس از آغاز جنگ و پیوستن شوروی به پیروزها ، آنها شروع به تماس با کشورهای اطراف کردند. جدا از توسعه این دولت در اروپای شرقی ، شر آنها نیز بر کشور ما تأثیر گذاشت و بحران آذربایجان را رقم زد. به خصوص پس از آنکه شورای ملی ما با اعطای امتیازات نفت شمال به اتحاد جماهیر شوروی مخالفت کرد. پارلمان ایران به رهبری محمد مصدق هر پیمانی را تصویب کرده است که تصویب یا قانونی نخواهد شد مگر اینکه به تصویب اکثریت نمایندگان خود برسد. مقاومت ایران برای استالین غیرقابل قبول بود و او را عصبانی کرد. این عصبانیت هم در کنفرانس یالتا (کریمه) و هم در اجلاس پوتسدام (آلمان) مشهود بود و در همان زمان بسیاری گفتند که استالین احتمالاً ایران را به راحتی و بدون درد ترک نخواهد کرد و حضور سربازان اشغالگر شوروی پس از جنگ پایان یافت همچنین گفته شد که شوروی از گروههای جدایی طلب در سرزمینهای اشغالی حمایت می کند و وعده همکاری بیشتر با برخی از رهبران آنها را می دهد. این گفته ها درست بود و شوروی برای جدا کردن بخشی از ایران طرحی کاملا شوم طراحی کرد. این پروژه به جعفر باقروف ، دبیر اول حزب کمونیست آذربایجان شوروی سپرده شد و در همان روز ژوئیه 1945 به وی دستور داده شد که اولین اقدامات را در سازماندهی جدایی طلبان از آذربایجان و سایر استانهای شمالی ایران انجام دهد. زمینه را برای تشکیل دولت خودمختار در آذربایجان – ابتدا به عنوان زیرمجموعه ای از دولت مرکزی ایران ، و سپس جداگانه و مستقل از آن فراهم کنید. آنها همچنین نوشتند که یک میلیون روبل (به ارزهای دیگر قابل تبدیل) به وی داده شد تا بخشی از انتخابات پارلمانی را صرف پیروزی نامزدهای طرفدار اتحاد جماهیر شوروی کند و بخشی دیگر برای مسلح کردن گروه های مبارز استفاده شد.

نیازی به بازخوانی بحران آذربایجان و پیامدهای آن نیست ، اما نباید فراموش کرد که این داستان تأثیر زیادی در شکل گیری دیدگاه عمومی ایران نسبت به اتحاد جماهیر شوروی داشته است و به گفته رهام الوندی از نیکسون ، کیسینجر و شاه: “استالین از آذربایجان در ایران امتناع ورزید و منجر به آغاز جنگ سرد و آغاز روابط جنگ سرد بین ایران و ایالات متحده شد. بحران در آذربایجان تجربه توسعه سیاسی برای همه نسل های ایرانی ، از جمله محمدرضا شاه ، که هرگز فراموش نخواهد کرد که چگونه شوروی سعی در جدایی آذربایجان داشت. در نتیجه این بحران ، نخبگان سیاسی و نظامی ایران پهلوی نسبت به اتحاد جماهیر شوروی کاملاً بی اعتماد شدند ، زیرا به نظر می رسید که شوروی ها مانند امپراطور رومانوف ، آرزوهای امپریالیستی آنها را دنبال می کنند. این بحران اهمیت استراتژیک ایران را به عنوان بخشی از حلقه شمالی حلقه شمال در ترکیه در غرب برجسته کرد ، و در نهایت در پاکستان در شرق قرار داشت و اتحاد جماهیر شوروی را از خلیج فارس و اقیانوس هند جدا کرد. “دفاع از تمامیت ارضی ایران به منظور مهار کمونیسم شوروی برای استراتژیست های آمریکایی امری حیاتی بود.”

انتهای پیام